Bardadyn Barbara
Fragmenty książek autora
Guadalupe Nettel
Jedyna córka
Kiedy jest się młodym, łatwo mieć ideały i żyć według nich. Trudniej jest utrzymać spójność z biegiem lat i na przekór wyzwaniom, jakie stawia przed nami życie. Krótko po ukończeniu trzydziestego trzeciego roku życia zaczęłam zauważać obecność, a nawet dostrzegać pewien urok dzieci. Od paru lat byłam w związku z jednym asturyjskim artystą, który spędzał w domu sporo czasu, zajęty swoją pracą, nasycając powietrze w naszym mieszkaniu uzależniającym zapachem farb olejnych. Miał na imię Juan. W przeciwieństwie ...Przejdź do strony książki
Juan Villoro
Miasto Meksyk
Rozdział: W DRODZE Od taco de ojo do zemsty Montezumy Jacy byśmy byli, gdybyśmy mogli bez problemów przemierzyć nieobliczalne Miasto Meksyk? Z pewnością mielibyśmy tak wspaniały charakter, że trudno to sobie wyobrazić. Żyjemy, ciągle starając się gdzieś dotrzeć, co zmieniło nasze nawyki żywieniowe, a to istotne w kraju, gdzie tradycyjne potrawy rywalizują z wiecznością. Jeśli zapraszają cię na posiłek, nie wolno się spieszyć: udany świąteczny obiad powinien trwać co najmniej pięć godzin. Jeszcze kilka lat t ...Przejdź do strony książki
Gaetano Savatteri
Sycylijki
Mnie to wyglądało na talk (str. 22-26)Lotnisko Punta Raisi, 24 maja 1986 roku, poranek. W hali odlotów wśród pasażerów czekających na lot do Rzymu jest pewna kobieta. „Dość wysoka, przykuwająca wzrok, o mocnych, choć niebrzydkich rysach, z falującą burzą kasztanowych włosów opadających na ramiona” – opisuje ją dziennikarka Marina Pino. „Ma na sobie krzykliwą garsonkę w kolorze brudnej bieli w duże, fioletowe i żółte kwiaty, spódnica jest wąska, żakiet rozpięty, odsłaniając koronkową bluzkę. Przechadza się t ...Przejdź do strony książki
Gaetano Savatteri
Sycylijki
Mnie to wyglądało na talk (str. 22-26)Lotnisko Punta Raisi, 24 maja 1986 roku, poranek. W hali odlotów wśród pasażerów czekających na lot do Rzymu jest pewna kobieta. „Dość wysoka, przykuwająca wzrok, o mocnych, choć niebrzydkich rysach, z falującą burzą kasztanowych włosów opadających na ramiona” – opisuje ją dziennikarka Marina Pino. „Ma na sobie krzykliwą garsonkę w kolorze brudnej bieli w duże, fioletowe i żółte kwiaty, spódnica jest wąska, żakiet rozpięty, odsłaniając koronkową bluzkę. Przechadza się t ...Przejdź do strony książki
