Dzieło profesora Zbigniewa Szybińskiego uważam za wartościowe i potrzebne. Pokazuje ono, jak wielkie dysproporcje dzieliły w przeszłości polską medycynę od europejskiej czy światowej.
Rozwój medycyny zależy od rozwoju edukacji i nauki. Polska była państwem,które powstawało dopiero w tym czasie, w którym Europa była już w części ukształtowana. W średniowieczu i przez znaczną część nowożytności była uwikłana w wojny, często wyniszczające, co naruszało podstawy ekonomiczne istnienia państwa i zaowocowało rozbiorami. Pierwsza i druga wojna światowa pozbawiły nas dużej części profesorów medycyny i lekarzy. W tych warunkach Polska odrabiała dystans dzielący ją od Europy i świata.
Studenci i pracujący w klinikach lekarze muszą wiedzieć, że zostali obdarowani wartościami, które wnieśli do wiedzy medycznej, a zwłaszcza do nauki o chorobach wewnętrznych, niektórzy ich poprzednicy. Na tym tle historia medycyny polskiej i jej nauczania – w tym działalność Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego – w pełni zasługuje na społeczny szacunek i upamiętnienie.
Z recenzji prof. dra hab. n. med. Janusza Naumana
Prof. dr hab. n. med. Zbigniew Szybiński (ur. 6.02.1932 r.) jest specjalistą w zakresie chorób wewnętrznych, endokrynologii i medycyny nuklearnej. Pełnił funkcję kierownika Kliniki Endokrynologii Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum, dyrektora Instytutu Medycyny Wewnętrznej Akademii Medycznej w Krakowie, kierownika Ośrodka Naukowo-Badawczego w Busku-Zdroju oraz kierownika Ośrodka Współpracującego z WHO przy Klinice Endokrynologii w Krakowie (2008–2012). W 2005 roku był koordynatorem regionalnym Programu DE‑PLAN. W latach 1980–1989 redagował czasopismo „Endokrynologia Polska”. Od 1992 do 2016 roku przewodniczył Polskiej Komisji ds. Kontroli Zaburzeń z Niedoboru Jodu. Jego obszerny dorobek naukowy obejmuje 264 prace badawcze, 31 poglądowych oraz 5 książek. Odbył liczne staże i wizyty zagraniczne, między innymi w Hammersmith Hospital w Londynie, w ośrodkach medycyny nuklearnej w USA w ramach Project Hope i w Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (IAEA) w Wiedniu. Zatrudniano go jako eksperta Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej w Connaught Hospital we Freetown, Sierra Leone, oraz Kota Bharu, Malezja. Jest członkiem korespondentem Królewskiego Towarzystwa Farmaceutycznego w Madrycie oraz przedstawicielem Polski w Międzynarodowej Komisji ds. Kontroli Zaburzeń z Niedoboru Jodu – ICCIDD (od 2014 roku Iodine Global Network – IGN).