Przekształcając świadomość uwarunkowaną (postrzegającą samsarę) w świadomość pierwotną (postrzegającą nirwanę), buddyjska medytacja aktualizuje potencjał, jakim jest natura buddy – tathagatagarbha. Z jednej strony natura buddy, jak wszystko, musi być wedle poglądu buddyjskiego pusta. Z drugiej zaś jako potencjał oświecenia nie może być czystą negatywnością czy zaprzeczeniem, lecz musi być bogactwem właściwości, jakie manifestują się z chwilą osiągnięcia stanu buddy. Pogląd szentong wyjaśnia, jak to możliwe, że owa pustka natury umysłu jest jednocześnie nieskończonym wręcz bogactwem. Innymi słowy, pogląd szentong jest filozoficzną podstawą tantrycznej medytacji, która ma prowadzić do jego urzeczywistnienia.